Η εσωτερική έννομη τάξη υπολείπεται συνολικά ως προς το επίπεδο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων του παιδιού.
Η έλλειψη εναρμόνισης με το διεθνές και ευρωπαϊκό κεκτημένο επηρεάζει τα λοιπά κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες που προστατεύουν οι συνθήκες της Ε.Ε.
Συγκεκριμένα, οι κυρωμένες διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις δεν ενσωματώθηκαν στην εσωτερική έννομη τάξη με αποτέλεσμα διεθνείς συμβάσεις πρωταρχικής σημασίας όπως αυτή της Νέας Υόρκης για τα δικαιώματα του παιδιού να μην εφαρμόζονται ελλείψει διατάξεων αμέσου εφαρμογής.
Εκτός από την υστέρηση στο θετικό εσωτερικό δίκαιο, υπολείπεται η προστασία των δικαιωμάτων και ως πρός την έλλειψη ενημέρωσης για τις διεθνείς εξελίξεις στο δίκαιο της προστασίας του παιδιού.
Αναλυτικότερα η σημερινή κατάσταση περιγράφεται ως εξής :
1) Από την γονική μέριμνα των παιδιών εντός γάμου προβλέπεται η αφαίρεση της επιμέλειας η οποία σχεδόν πάντα ανατίθεται στην μητέρα του παιδιού. Η κοινή γονική μέριμνα παραμένει κενό γράμμα του νόμου εφόσον η μητέρα μόνη αποφασίζει για κάθε θέμα που αφορά την ζωή και ανατροφή του παιδιού όπως υγεία, εκπαίδευση, μόρφωση, και ακόμα, γεγονός ιδιαίτερα αντι-δημοκρατικό και ανησυχητικό, την επιλογή του τόπου κατοικίας.
2) Για τον πατέρα παιδιών εκτός γάμου προβλέπεται ανενεργός γονική μέριμνα, δηλαδή μόνο εάν πεθάνει η μητέρα μπορεί ο πατέρας να την ασκήσει!
3) Η δικαστική προστασία είναι αναποτελεσματική γιατί δεν εκτελούνται στην πράξη οι αποφάσεις που εκδόθηκαν.
Η άμεσος εκτέλεση κατά την έννοια του κώδικα πολιτικής δικονομίας των αποφάσεων πολιτικών δικαστηρίων όπως επικοινωνίας ή αφαίρεσης τέκνου δεν προβλέπεται. Επιπλεόν, η έμμεσος εκτέλεση των αποφάσεων δηλαδή η καταβολή χρηματικής ποινής ως μέσο εκτέλεσης απαιτεί να διεξαχθεί δεύτερη δίκη που στην ουσία είναι τρίτη εφόσον στην πράξη κατά την νομολογία προαπαιτείται η ποινική καταδίκη του παραβάτη.
Σχετικό με την αποτελεσματική ένδικο προστασία είναι και η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια κάθε δίκης (πολιτικής, ποινικής κ.α.) έτσι ώστε και γι’αυτό το λόγο η έμμεσος εκτέλεση είναι κενό γράμμα του νόμου.
4) Δεν έχουν συσταθεί οικογενειακά τμήματα των δικαστηρίων από εξειδικευμένους οικογενειακούς δικαστές ούτε η δικαστική κοινωνική υπηρεσία, παρά το ότι έχουνν προβλεφθεί με τον νόμο 2447/2006.
Αντίθετα, όπου χρειάζεται ν’ασχοληθούν κοινωνικές υπηρεσίες ή κέντρα ψυχικής υγείας, δηλαδή επιστήμονες με ειδικές γνώσεις, αυτό γίνεται από διοικητικά και όχι από δικαστικά όργανα με πρακτικό αποτέλεσμα τις «άτυπες διαδικασίες» και τους «μυστικούς κοινωνικούς φακέλλους» μόνο που το άτυπο και η μυστικότητα (που από πουθενά δεν προβλέπεται) αντιτάσσεται εναντίον του ενός γονέα, αυτού που δεν έχει την επιμέλεια και ο οποίος αποκλείεται από τις διοικητικές διαδικασίες. Φυσικά ο άλλος γονέας όχι μόνο αυτός κινεί τις διαδικασίες αλλά επίσης έχει πλήρη γνώση του κατά τα λοιπά μυστικού ή άτυπου φακέλλου.
Επιπλέον, εκτός από την έλλειψη των εχέγγυων της δίκαιης δίκης, τα παιδιά στερούνται και τις υπηρεσίες των διαμεσολαβητικών κοινωνικών υπηρεσιών και ειδικότερα μάλιστα της ποινικής διαμεσολάβησης κατά τους όρους του νόμου 3500/2006 για την πάταξη της ενδοοικογενειακής (σωματικής ψυχολογικής και σεξουαλικής βίας) σε βάρος των παδιών.
Ειδικότερο θέμα είναι ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί των δήμων και κοινοτήτων και των εταιρειών προστασίας ανηλίκων έχουν ωράριο και καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου, δηλαδή με μεγάλη δυσκολία βγαίνουν από τα γραφεία τα οποία λειτουργούν μόνο εργάσιμες ώρες και μέρες της εβδομάδας. Αυτό σημαίνει ότι τα σαββατοκύριακα, τα απογεύματα και τα βράδια, δηλαδή τις ώρες που τους χρειάζονται τα παιδιά αυτοί δεν είναι διαθέσιμοι. Περαιτέρω, όταν γίνεται έρευνα των συνθηκών διαβίωσης του ανηλίκου, αυτή είναι προσυνεννοημένη και γίνεται επιφανειακά, δηλαδή αν το σπίτι είναι καθαρό και σε τάξη και όχι ουσιαστική και απροειδοποίητη.
5) Όχι μόνο δεν συναποφασίζει ο γονέας ο οποίος δεν έχει επιμέλεια αλλά του αφαιρείται ακόμα και το δικαίωμα να ενημερώνεται και να συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εμποδίζεται δηλαδή να παρακολουθεί σχολικές εκδηλώσεις, να επικοινωνεί με τους καθηγητές για να πληροφορηθεί για τις πρόοδο του παιδιού και εν γένει να θεωρείται ως γονέας του παιδιού κατά την έννοια της οργάνωσης και λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Αυτό, πέρα από καταπάτηση των ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη, συγκροτεί και κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού καθώς και καταπάτηση του συμφέροντός του, εφόσον μόνο και οι δυο γονείς συλλογικά μπορούν να μεγιστοποιήσουν το «ευ ζειν» του τέκνου.
6) Μόνο ο γονέας που έχει την επιμέλεια θεωρείται κατά το φορολογικό δίκαιο ως γονέας των παιδιών ενώ αυτός που δεν έχει κατατάσσεται στην κατηγορία «χωρίς παιδιά». Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν έχει τις φοροαπαλλαγές που έχουν οι γονείς παιδιών, ότι δεν εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα η διατροφή που καταβάλει για τα παιδιά, ότι δεν απολαμβάνει κανένα άλλο ωφέλημα που προβλέπονται για γονείς παιδιών όπως επι παραδείγματι οικονομικές ενισχύσεις, απαλλαγή για την αγορά πρώτης κατοικίας, προνομιακά δάνεια, τις γονεϊκές άδειες κ.α. Αντίθετα όλ’ αυτά τα απολαμβάνει ο γονέας που έχει την επιμέλεια (συνήθως η μητέρα) και έτσι εισάγεται απαράδεκτη διάκριση σε βάρος του γονέα που δεν έχει την κατά νόμο επιμέλεια αλλά που το παιδί μένει μαζί του, στο σπίτι του, ένα σημαντικό ποσοστό του ημερολογιακού έτους.
7) Άλλες απαράδεκτες σεξιστικές διακρίσεις εισάγονται και στους μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας που ενισχύονται με μεγάλες εθνικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Παρά τις διακηρυγμένες αρχές και πολιτικές, όλοι αυτοί λειτουργούν σε μιά ξεπερασμένη από δεκαετίες σεξιστική βάση προστασίας «κακοποιημένων γυναικών», με «σπίτια κακοποιημένων γυναικών», με την επιδότηση οργανώσεων γυναικών, με την επιδότηση της ενημέρωσης γυναικών σε μονοσήμαντη διάσταση κ.ά. Σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις, αλλά και το πνεύμα του νόμου, θα έπρεπε αυτοί οι μηχανισμοί να λειτουργούν ανεξάρτητα από φύλα, δηλαδή αντι-σεξιστικά, στην βάση της προστασίας όλων των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας χωρίς διάκριση, στην ενημέρωση των γονέων-πολιτών και των δύο φύλων.
8) Προς τον σκοπό αυτό ήδη το αρμόδιο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ελληνικής Δημοκρατίας είχε καταθέσει στην Βουλή των Ελλήνων σχέδιο νόμου που εισήγαγε – μεταξύ άλλων – την συνένωση της επιμέλειας με την γονική μέριμνα και την από κοινού άσκησή της και άλλες ρυθμίσεις. Τον Οκτώβριο του έτους 2008 αυτό το νομοσχέδιο, αν και κατετέθη, τελικά απεσύρθη «για περαιτέρω επεξεργασία», κατά την γνώμη όμως των υπογραφόντων την παρούσα αναφορά λόγω των πολιτικών πιέσεων. Μέχρι σήμερα δεν έχει επαναυποβληθεί στο εθνικό Κοινοβούλιο.
Η υστέρηση της εσωτερικής έννομης τάξης ως προς το διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού και των γονέα θίγει τα δικαιώματα καθενός των μελών του συλλόγου μας ως ευρωπαίου πολίτη και έχει προφανείς σημαντικές επιπτώσεις στην απασχόληση την οικονομία και την κοινωνική πολιτική.
Με την παρούσα αναφορά αιτούμεθα να επιληφθούν οι αρμόδιοι μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να επιστηθεί η προσοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στην παραβίαση των προστατευομένων δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών ως ευρωπαίων πολιτών και κατοίκων της, και να γίνουν συστάσεις για την παύση της παραβίασης και την εναρμόνιση του εσωτερικού δικαίου και πρακτικής με βάση το ευρωπαϊκό και διεθνές κεκτημένο που εστιάζεται στον αντι-σεξισμό και τα δικαιώματα του παιδιού.
Tο gonis.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το gonis.gr ουδεμία νομική ή άλλα ευθύνη φέρει.
