Τι είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)
Βασικές πληροφορίες για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη σύνθεσή του
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (συχνά αναφερόμενο και ως Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) είναι διεθνές δικαστήριο που ιδρύθηκε το 1959.
Είναι αρμόδιο για ατομικές ή κρατικές προσφυγές κατά παραβιάσεων ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Από το 1998, το Δικαστήριο συνεδριάζει μόνιμα και κάθε πολίτης έχει δυνατότητα άμεσης προσφυγής.
Στα περίπου πενήντα χρόνια λειτουργίας του το Δικαστήριο έχει εκδώσει περισσότερες από 10.000 αποφάσεις, οι οποίες είναι δεσμευτικές για τα κράτη και έχουν οδηγήσει κυβερνήσεις σε τροποποιήσεις της νομοθεσίας και της διοικητικής πρακτικής σε ποικίλους τομείς.
Η νομολογία του Δικαστηρίου καθιστά τη Σύμβαση ένα ισχυρό και δυναμικό εργαλείο για την αντιμετώπιση νέων προκλήσεων και την εδραίωση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Το Δικαστήριο εδρεύει στο Στρασβούργο, ενώ κάθε χρόνο εισάγονται σε αυτό περισσότερες από 50.000 νέες προσφυγές.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν επιλαμβάνεται υποθέσεων αυτεπαγγέλτως. Είναι αρμόδιο για την εξέταση αιτιάσεων παραβίασης της Σύμβασης κατόπιν άσκησης ατομικών ή διακρατικών προσφυγών. Περισσότερα εδώ
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: Διαδικασία και αποφάσεις
Βασικές πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τις αποφάσεις που εκδίδει.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διακρίνει ανάμεσα σε δύο ειδών προσφυγές: τις ατομικές, που εισάγονται από έναν ή περισσότερους ιδιώτες ή μη κυβερνητικό οργανισμό, οι οποίοι θεωρούν ότι τα δικαιώματά τους παραβιάσθηκαν και τις διακρατικές προσφυγές, οι οποίες εισάγονται από Κράτος μέλος κατά άλλου Κράτους μέλους. Από την ίδρυση του Δικαστηρίου, σχεδόν όλες οι προσφυγές που έχουν κατατεθεί ενώπιόν του αφορούν ατομικές προσφυγές.
Τι είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Βασικές πληροφορίες σχετικά με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Η Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, πιο γνωστή ως «Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» υπογράφηκε στη Ρώμη, στις 4 Νοεμβρίου 1950 και τέθηκε σε ισχύ στις 3 Σεπτεμβρίου 1953.
Η Σύμβαση κατοχυρώνει ορισμένα από τα δικαιώματα και ελευθερίες που περιλαμβάνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ιδρύει ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο που έχει την αρμοδιότητα να καταδικάζει τα Κράτη που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους.
Τι είναι τα Πρωτόκολλα της Σύμβασης;
Το Πρωτόκολλο είναι ένα κείμενο που ενσωματώνει ένα ή περισσότερα δικαιώματα στο αρχικό κείμενο της Σύμβασης ή τροποποιεί ορισμένες διατάξεις της.
Τα Πρωτόκολλα που προσθέτουν δικαιώματα στη Σύμβαση δεσμεύουν μόνο τα Κράτη που τα έχουν υπογράψει και επικυρώσει.
Μόνη η υπογραφή από ένα Κράτος, χωρίς να έχει επακολουθήσει επικύρωση, δεν αρκεί για να το δεσμεύσει.
Μέχρι σήμερα, έχουν υιοθετηθεί 14 πρόσθετα Πρωτόκολλα.
Ποια δικαιώματα προβλέπονται από τη Σύμβαση
Τα Κράτη που έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση, και που αποκαλούνται «Κράτη μέλη της Σύμβασης» αναγνωρίζουν και εγγυώνται τα θεμελιώδη δικαιώματα, ατομικά και πολιτικά, όχι μόνο στους υπηκόους τους, αλλά και σε κάθε άτομο που βρίσκεται στη δικαιοδοσία τους.
Η Σύμβαση εγγυάται ιδιαίτερα το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιοκτησίας.
Απαγορεύει τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη ή ταπεινωτική ποινή και μεταχείριση, τη δουλεία και την αναγκαστική εργασία, την αυθαίρετη και παράνομη κράτηση, καθώς και τις διακρίσεις στην απόλαυση των δικαιωμάτων και ελευθεριών που αναγνωρίζει.
περισσότερα εδώ
Δείτε το κείμενο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εδώ.
ΠΗΓΗ: lawspot.gr
ΑΡΘΡΟ 6
Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - Δικαίωμα στη χρηστή απονομή δικαιοσύνης
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ: 04/11/1950
1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα αποφασίση είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως. Η απόφασις δέον να εκδοθή δημοσία, η είσοδος όμως εις την αίθουσαν των συνεδριάσεων δύναται να απαγορευθή εις τον τύπον και το κοινόν καθ' όλην ή μέρος της διαρκείας της δίκης προς το συμφέρον της ηθικής, της δημοσίας τάξεως ή της εθνικής ασφαλείας εν δημοκρατική κοινωνία, όταν τούτο ενδείκνυται υπό των συμφερόντων των ανηλίκων ή της ιδιωτικής ζωής των διαδίκων, ή εν τω κρινομένω υπό του Δικαστηρίου ως απολύτως αναγκαίου μέτρω, όταν υπό ειδικάς συνθήκας η δημοσιότης θα ηδύνατο να παραβλάψη τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.
2. Παν πρόσωπον κατηγορούμενον επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του.
3. Ειδικώτερον, πας κατηγορούμενος έχει δικαίωμα:
α. όπως πληροφορηθή, εν τη βραχυτέρα προθεσμία εις γλώσσαν την οποίαν εννοεί και εν λεπτομερεία την φύσιν και τον λόγον της εναντίον του κατηγορίας.
β. όπως διαθέτη τον χρόνον και τας αναγκαίας ευκολίας προς προετοιμασίαν της υπερασπίσεώς του.
γ. όπως υπερασπίση ο ίδιος εαυτόν ή αναθέση την υπεράσπισίν του εις συνήγορον της εκλογής του, εν η δε περιπτώσει δεν διαθέτει τα μέσα να πληρώση συνήγορον, να τω παρασχεθή τοιούτος δωρεάν, όταν τούτο ενδείκνυται υπό του συμφέροντος της δικαιοσύνης.
δ. να εξετάση ή ζητήση όπως εξετασθώσιν οι μάρτυρες κατηγορίας και επιτύχη την πρόσκλησιν και εξέτασιν των μαρτύρων υπερασπίσεως υπό τους αυτούς όρους ως των μαρτύρων κατηγορίας.
ε. να τύχη δωρεάν παραστάσεως διερμηνέως, εάν δεν εννοεί ή δεν ομιλεί την χρησιμοποιουμένην εις το δικαστήριον γλώσσαν.
Σημειώσεις επί του νόμου : Το κείμενο της Σύμβασης παρουσιάζεται όπως τροποποιήθηκε από τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 14 από τη θέση του σε ισχύ την 1η Ιουνίου 2010. Είχαν προηγηθεί οι τροποποιήσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 3 (21/9/1970), του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 5 (20/12/1971), και του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 8 (1/1/1990), ενώ η Σύμβαση ενσωμάτωνε επίσης το κείμενο του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 2 (21/1/1970), το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της Σύμβασης από την θέση του σε ισχύ.
Όλες οι διατάξεις που είχαν τροποποιηθεί ή προστεθεί σύμφωνα με αυτά τα Πρωτόκολλα αντικαταστάθηκαν από το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 11 (1/11/1998). Από αυτή την ημερομηνία, το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 9 (1/10/1994) καταργήθηκε και το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 10 κατέστη άνευ αντικειμένου.
ΠΗΓΗ: lawspot.gr
ΑΡΘΡΟ 8
Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - Δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ: 04/11/1950
1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις τον σεβασμόν της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του.
2. Δεν επιτρέπεται να υπάρξη επέμβασις δημοσίας αρχής εν τη ασκήσει του δικαιώματος τούτου, εκτός εάν η επέμβασις αύτη προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρον το οποίον, εις μίαν δημοκρατικήν κοινωνίαν, είναι αναγκαίον δια την εθνικήν ασφάλειαν, την δημοσίαν ασφάλειαν, την οικονομικήν ευημερίαν της χώρας, την προάσπισιν της τάξεως και την πρόληψιν ποινικών παραβάσεων, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, ή την προστασίαν των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων.
Σημειώσεις επί του νόμου:
Το κείμενο της Σύμβασης παρουσιάζεται όπως τροποποιήθηκε από τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 14 από τη θέση του σε ισχύ την 1η Ιουνίου 2010. Είχαν προηγηθεί οι τροποποιήσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 3 (21/9/1970), του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 5 (20/12/1971), και του Πρωτοκόλλου υπ'αριθ. 8 (1/1/1990), ενώ η Σύμβαση ενσωμάτωνε επίσης το κείμενο του Πρωτοκόλλου υπ' αριθ. 2 (21/1/1970), το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της Σύμβασης από την θέση του σε ισχύ.
Όλες οι διατάξεις που είχαν τροποποιηθεί ή προστεθεί σύμφωνα με αυτά τα Πρωτόκολλα αντικαταστάθηκαν από το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 11 (1/11/1998). Από αυτή την ημερομηνία, το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 9 (1/10/1994) καταργήθηκε και το Πρωτόκολλο υπ' αριθ. 10 κατέστη άνευ αντικειμένου.
ΠΗΓΗ : lawspot.gr
Το ΕΔΔΑ με την ετήσια μελέτη του για το 2020 αναφορικά με τις παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) κατ’ άρθρο και κατά Κράτος, βάσει των αποφάσεών του, που δημοσίευσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). Η Ελλάδα, τρίτη μεταξύ 48 χωρών για καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη από το 1959. Η Ελλάδα κατατάσσεται πέμπτη (από τρίτη το 2019) σε καταδίκες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για το 2020. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί ,μέχρι σήμερα, 711 σύνολο για καθυστερήσεις στη δικαιοσύνη (άρθρο 6) και 14 φορές συνολικά για ζητήματα οικογενειακών σχέσεων (άρθρο 8).
ΕΔΔΑ: Η Ελλάδα, τρίτη μεταξύ 48 χωρών για καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη από το 1959
Το 65% των καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελλάδος είναι για καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη. Αυτό αποκαλύπτει η μακρά λίστα με καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Όπως επισημαίνει ο ποινικολόγος και ειδικός σε θέματα Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Βασ. Χειρδάρης από τις 894 καταδίκες από την ίδρυση του Ευρωδικαστηρίου το 1959 έως το 2018, οι 534 αφορούν καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης. Μάλιστα ο γνωστός ποινικολόγος έχει χειριστεί υπόθεση εντολέα του που περίμενε μια αστική διαφορά 24 χρόνια για να εκδοθεί η απόφαση που τον αφορούσε.
Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την ίδρυσή του η Ελλάδα είναι σε καταδίκες για καθυστερήσεις από το 1959 τρίτη σε 48 χώρες με πρώτη την Ιταλία, δεύτερη την Τουρκία και τέταρτη την Πολωνία
Από τη σύσταση του Ευρωδικαστηρίου πρώτη σε καταδίκες για διάφορα ζητήματα μεταξύ 48 χωρών είναι η Τουρκία, δεύτερη η Ρωσία, τρίτη η Ιταλία και έβδομη η Ελλάδα
Η έκπληξη κατά τον κ. Χειρδάρη για το 2018 είναι το γεγονός ότι η χώρα μας κατετάγη τέταρτη σε καταδίκες για τις συνθήκες στις φυλακές. Πάντως το 2018 η Ελλάδα έχει υποχωρήσει στην έκτη θέση της κατάταξης συνολικών καταδικών.
Όλοι οι αριθμοί
Σύμφωνα με τα στοιχεία για την περίοδο 1959-2018
1. Τις περισσότερες καταδικαστικές αποφάσεις για όλη την περίοδο λειτουργίας του ΕΔΔΑ έχει η Τουρκία με 3128 καταδικαστικές, δεύτερη η Ρωσία με 2365, τρίτη η Ιταλία με 1830, τέταρτη η Ουκρανία με 1274 και η Ελλάδα είναι έβδομη σε 48 χώρες με 894 καταδικαστικές αποφάσεις.
2. Η Ελλάδα είναι πρώτη χώρα σε καταδικαστικές αποφάσεις για την θρησκευτική ελευθερία με 15 αποφάσεις, με δεύτερη την Τουρκία με 12 και τρίτη τη Ρωσία με 10.
3. Η Ελλάδα είναι τρίτη χώρα από 48 χωρών του Συμβουλίου της Ευρώπη σε παραβιάσεις για καθυστερήσεις στη δικαιοσύνη με 534 καταδικαστικές αποφάσεις. Πρώτη η Ιταλία με 1194, δεύτερη η Τουρκία με 603 και τέταρτη η Πολωνία με 438.
4. Η Ελλάδα είναι έκτη χώρα σε καταδικαστικές αποφάσεις για δίκαιη δίκη με 136 αποφάσεις, με πρώτη την Τουρκία με 919 αποφάσεις, δεύτερη τη Ρωσία με 820, τρίτη την Ουκρανία με 550 και τέταρτη την Ιταλία με 284.
5. Η Ελλάδα είναι όγδοη χώρα σε παραβιάσεις του δικαιώματος σεβασμού της ιδιοκτησίας και της περιουσίας με 75 αποφάσεις, με πρώτη την Τουρκία με 660 αποφάσεις, δεύτερη την Ρωσία με 629 και Τρίτη τη Ρουμανία.
Στοιχεία για το 2018
1. Η Ελλάδα είναι έκτη χώρα σε σύνολο καταδικαστικών αποφάσεων με 30 αποφάσεις, με πρώτη τη Ρωσία με 238, δεύτερη την Τουρκία με 140 και τρίτη την Ουκρανία με 91.
2. Η Ελλάδα είναι τρίτη χώρα για παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ (μη χορήγηση ένδικου μέσου) με 12 αποφάσεις, με πρώτη τη Ρωσία με 67, και δεύτερη την Ουκρανία με 37.
3. Η Ελλάδα είναι τέταρτη χώρα για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση κυρίως στις φυλακές και στα αστυνομικά τμήματα κράτησης) με 11 αποφάσεις, με πρώτη τη Ρωσία με 99, δεύτερη τη Ρουμανία με 37 και τρίτη την Ουκρανία με 14.
ΕΔΔΑ: Βελτιωμένη η εικόνα της Ελλάδας σε σχέση με τις καταδίκες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Στην 10η θέση (από 7η) μεταξύ των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης και 5η μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Την ετήσια μελέτη του για το 2020 αναφορικά με τις παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) κατ’ άρθρο και κατά Κράτος, βάσει των αποφάσεών του, δημοσίευσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Η εν λόγω μελέτη παρέχει χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τον όγκο και τη φύση των παραβιάσεων που διαπράττει η χώρα μας στο επίπεδο των θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύονται στο πλαίσιο της ΕΣΔΑ.
Η Ελλάδα παρουσιάζει βελτιωμένη εικόνα το 2020, συνεχίζοντας την τάση μείωσης των καταδικαστικών αποφάσεων τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, σε σύνολο 871 αποφάσεων του ΕΔΔΑ για το δικαστικό έτος 2020 (μείωση από τις 884 το 2019), οι 25 αφορούσαν την Ελλάδα (σε σύγκριση με 24 αποφάσεις το 2019).
Ωστόσο, οι 5 αποφάσεις είναι αθωωτικές (μόλις μία το 2019), με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός τον καταδικαστικών αποφάσεων να ανέρχεται σε 18 (από 23 το 2019).
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα, η Ελλάδα κατατάσσεται το 2020 στην 10η θέση μεταξύ των 47 Κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης με κριτήριο τις καταδικαστικές αποφάσεις (από την 7η θέση το 2019).
Στην πρώτη θέσει παραμένει και φέτος η Ρωσία με μείωση, ωστόσο, των καταδικών (173 σε σχέση με 186 το 2019), ενώ στον πίνακα ακολουθεί η Τουρκία (85 από τις 96 το 2019), η Ουκρανία (82 από 109 το 2019), η Ρουμανία (64 από τις 56 το 2019), το Αζερμπαϊτζάν (37 από 18 αποφάσεις το 2019), η Βουλγαρία (35 από 13 αποφάσεις το 2019), η Μολδαβία (28 αποφάσεις από 39 το 2019), η Ουγγαρία (28 από τις 36 το 2019) και η Κροατία (21 από τις 9 το 2019).
Με την Ελλάδα ισοβαθμεί στη 10η θέση η Πολωνία (18 αποφάσεις από τις 11 του 2019).
Από τις χώρες που ξεπερνούν την Ελλάδα σε παραβιάσεις, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Κροατία και η Ουγγαρία ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνεπώς, η Ελλάδα κατατάσσεται πέμπτη (από τρίτη το 2019) σε καταδίκες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για το 2020.
Σε σχέση με τη φύση των παραβιάσεων για τις οποίες καταδικάστηκε η χώρα μας, το 2020 αφορούν κατά κύριο λόγο το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ για τη δικαίη δίκη και τη μη εφαρμογή αποφάσεων (9 αποφάσεις), το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ σχετικά με το δικαίωμα της πραγματικής (αποτελεσματικής) προσφυγής (7 αποφάσεις), καθώς και την προστασία της ιδιοκτησίας (5 αποφάσεις).
Βελτίωση παρατηρείται σε σχέση με τις παραβιάσεις που αφορούν στο άρθρο 3 της ΕΣΔΑ για την απαγόρευση της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης (2 το 2020 από 4 το 2019 και 11 το 2018).
Ο σχετικός πίνακας του ΕΔΔΑ που αφορά τις αποφάσεις του Δικαστηρίου την περίοδο 1959-2017 είναι διαθέσιμος επίσης στην αγγλική γλώσσα εδώ.
Ο σχετικός πίνακας του ΕΔΔΑ που αφορά τις αποφάσεις του για το δικαστικό έτος 2017 είναι διαθέσιμος στην αγγλική γλώσσα εδώ
Ο σχετικός πίνακας του ΕΔΔΑ για τις αποφάσεις του κατά το δικαστικό έτος 2018 είναι διαθέσιμος στην αγγλική γλώσσα εδώ
Ο σχετικός πίνακας του ΕΔΔΑ για τις αποφάσεις του κατά το δικαστικό έτος 2019 είναι διαθέσιμος στην αγγλική γλώσσα εδώ.
Ο σχετικός πίνακας του ΕΔΔΑ για τις αποφάσεις του κατά το δικαστικό έτος 2020 είναι διαθέσιμος στην αγγλική γλώσσα εδώ.
Οι πιο σημαντικές υποθέσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το 2018
Το υποχρεωτικό τεστ DNA πατρότητας δεν αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικής ζωής (ΕΔΔΑ)
Ενδιαφέρουσα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την υποχρεωτική εξέταση DNA πατρότητας δειτε εδώ
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις δημοσιευθείσες αποφάσεις του ΕΔΔΑ που αφορούν την Ελλάδα τα πλήρη κείμενα των αποφάσεων στην αγγλική γλώσσα είναι διαθέσιμα εδώ.
ΠΗΓΗ: lawspot.grΚαταδίκες της Ελλαδας απο το 1959 έως σημερα
Συμπερασματικά :
Για το Άρθρο 6 711 καταδίκες της Ελλαδας μεχρι σήμερα
Για το Άρθρο 8 14 καταδίκες της Ελλαδας μεχρι σήμερα
Το Υ.Δ δια του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, κ. Γιώργο Κώτσηρα διευκρίνισε ότι, «το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει πλήρη επίγνωση και εργάζεται για την έγκαιρη συμμόρφωση της Χώρας προς τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ». Υπογράμμισε ότι «σε ότι αφορά στις διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Δικαιοσύνης, συνεχίζεται η νομοπαρασκευαστική διαδικασία, προκειμένου να ενταχθούν σε προσεχή νομοθετήματα.» περισσότερα εδώ
