Πρόκειται για το νόμο (ΒΔ) εκείνο, ο οποίος καθορίζει τις σχετικές με τα συγκεκριμένα επιδόματα παραμέτρους, τα επιμέρους κριτήρια και τον οποίο πρόσφατα πληροφορήθηκα λόγω της άρνησης της σχετικής υπηρεσίας ενός από τους μεγάλους  δήμους της Αττικής να χορηγήσει το σχετικό επίδομα σε χήρο πατέρα ενός 9χρονου παιδιού με το αιτιολογικό ότι «είναι χήρος και όχι χήρα» επικαλέστηκαν μάλιστα το συγκεκριμένο ΒΔ του 1960, ώστε να δικαιολογήσουν την άρνηση ….

   Ήδη σε μια πρώτη ανάγνωση του συγκεκριμένου νομοθετήματος καθίσταται προφανής η διάτρητη ελληνική Κοινωνική Πολιτική, η προσβολή της έννοιας της Κρατικής Μέριμνας –ειδικά στο νευραλγικό κι ευαίσθητο πεδίο της παιδικής προστασίας- καθώς και η ανυπαρξία του Κράτους Δικαίου….

  Κόντρα στις ποικίλες Διακηρύξεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στις συνεπακόλουθες Διακηρύξεις περί δικαιωμάτων του παιδιού, της ισότητας των δύο φύλων κλπ, ο παρόν νόμος μεταξύ άλλων… επιμένει να περιλαμβάνει τους όρους «εξώγαμα κι έκθετα τέκνα», αλλά και να αποκλείει τεχνηέντως τους χήρους ή οικονομικά αδύναμους πατεράδες από τον κατάλογο των δικαιούχων των επιδομάτων για τα ανήλικα παιδιά τους (ν. 4051/1960 εδάφια 2,3&4).

   Στάθηκα ιδιαίτερα στα συγκεκριμένα εδάφια και τα ανέγνωσα περίπου 1.101.101 και 10 φορές θεωρώντας, ότι…κάποιος παίζει μαζί μου! Εφόσον, λοιπόν βεβαιώθηκα ότι δεν πρόκειται για ανέκδοτο αλλά για τη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, αναρωτήθηκα: Ποιους εξυπηρετεί τάχα ο ορισμός κι η αντιμετώπιση των εκτός γάμου παιδιών εν έτη 2014, ΣΑΝ εξώγαμα κι έκθετα; Τόσα και τόσα κινήματα για την άρση του στίγματος…Μα, καλά! Που ζουν οι νομοθέτες μας;

 Γιατί τάχα εξαιρούνται οι χήροι από τις διαδικασίες είσπραξης του παρόντος επιδόματος; Πρόκειται για κάποιο είδος θεϊκής τιμωρίας; Κατάρας; «Αν είν’ η μοίρα μου σακατεμένη», που λέει και το άσμα;

  Γιατί παραγνωρίζονται απροκάλυπτα οι προφανείς οικονομικές αδυναμίες , τις οποίες πιθανότατα να αντιμετωπίζει ένας πατέρας σήμερα, εν τω μέσω μιας εκτεταμένης κοινωνικό-οικονομικής κρίσης;

  Και όλα τα παραπάνω ισχύουν και διαιωνίζονται, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Συνηγόρου του πολίτη (ν. 3094/2003 “Συνήγορος του Πολίτη και άλλες διατάξεις” Άρθρο 4,Παράγραφος 6) να «συνετίσει» τους ιθύνοντες της κοινωνικής Πολιτικής και παρά τις σαφέστατες ρήσεις, ως προς το τι εστί μονογονεϊκότητα, από την οποία –ω, του θαύματος-δεν αποκλείονται οι άνδρες γονείς-πατεράδες (παρ. 6 του άρθρου 29 του ν. 3838/2010 (ΦΕΚ 49/Α/24.3.2010). Γονέας μονογονεϊκής οικογένειας νοείται ο γονέας εκείνος ο οποίος (…..) ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα ή μετά από σχετική ανάθεση τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από τον γονέα και μετά την ενηλικίωση των τέκνων και μέχρι τη συμπλήρωση του 25ου έτους της ηλικίας τους.).  Γιατί δεν καταργείται ένα ΒΔ που ακολουθεί σαφέστατα νοοτροπία άλλων εποχών? Γιατί δεν καταργείται μια διάταξη που αφορά νομικό κατάλοιπο ενός άλλου οικογενειακού δικαίου και δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα ακόμα και νομικά;

   Οι αντιφάσεις προκαλούν σύγχυση. Με δυσκολία απέφυγα το διπολικό επεισόδιο, η αλήθεια είναι… ! Έμεινε, εντούτοις η πικρή απορία: Πού κατατάσσει το σύγχρονο ελληνικό σύστημα τους άνδρες- πατεράδες; Πόσο υποβιβάζεται η έννοια της γονεϊκότητας του πατέρα και το δικαίωμά του να την ασκεί απερίσπαστος και ανεξάρτητα από τις όποιες αντιξοότητες; «Ο μπαμπάς είναι υποχρεωμένος να φέρνει το φαΐ στο σπίτι»; Κι αν δε δύναται στα πλαίσια ενός αδυσώπητου οικονομικού πολέμου…; Είναι λιγότερο μπαμπάς ή μήπως λιγότερο άνδρας;

   Σε μια εποχή που διαπιστωμένα οι άνδρες, συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, όλο και βαθύτερα την πεμπτουσία της πατρότητας, που οι παρούσες συνθήκες αντίκεινται στο ρόλο του γονέα και στο θεσμό της οικογένειας, το πολιτικό σύστημα, συνεχίζει να τοποθετεί αναχώματα στους πολίτες και να τους απομακρύνει από τα πραγματικά νοήματα της ζωής και της ύπαρξης….διαχέοντας άγχος, ανασφάλεια και ματαιωτικά αισθήματα.

   Δεν έχω καταλήξει τελικά ως προς το, ποιους πραγματικά εξυπηρετεί η τόσο επίμονη άρνηση αποδοχής και συνειδητοποίησης μιας νέας, έκδηλης πραγματικότητας, αναφορικά με τις διαφοροποιήσεις και τις μεταβολές που έχει υποστεί ο οικογενειακός θεσμός. Πιθανότατα τις επιδοματικές πολιτικές και τους πολιτικούς της, οι οποίοι ζώντας στο απυρόβλητο αγνοούν τα προφανή της καθημερινότητας των πολιτών που υποτίθεται εκπροσωπούν…


  Αλλά μην ανησυχείτε! Σύμφωνα με το ν.4051/1960 «ο μπαμπάς είναι ήρωας» και δεν έχει ανάγκη…και με Βασιλική Βούλα ....!

 

        Ο Συνηγορος του Πολίτη για το ν. 4051/1960

"Η οικονομική ενίσχυση για "απροστάτευτα τέκνα" παρέχεται με όρους που δεν εξυπηρετούν τον επιδιωκόμενο σκοπό, αγνοούν το ισχύον οικογενειακό δίκαιο και τον ηλικιακό ορισμό της παιδικής ηλικίας, αντιστρατεύονται την εργασία και δε λαμβάνουν υπόψη τις σύγχρονες θεσμικές ρυθμίσεις για την αναπηρία και την ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Τα ποσά είναι μικρά και αναντίστοιχα των αναγκών. Ο τρόπος υπολογισμού των υφισταμένων πόρων λειτουργεί για να ελαχιστοποιήσει τους δικαιούχους και πλήττει την κοινωνική συνοχή, συμβάλλοντας στον κοινωνικό αποκλεισμό και την αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Καθίσταται επιτακτική η επαναδιατύπωση των ρυθμίσεων. "  

                           Συνήγορος του Πολίτη   ΔΕΙΤΕ στο λινκ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ  

 

         Ο ΓΟΝ.ΙΣ. σχετικά με το ΒΔ 4051/1960

Τα εδάφια 2 και 3 του ν.4051/1960, όπου ορίζεται το πεδίο εφαρμογής του νόμου, γίνεται αναφορά μόνο στην αδυναμία του πατέρα να αναλάβει τη συντήρηση των παιδιών.  Συγκεκριμένα οι διατάξεις ορίζουν «2. ορφανά πατρός, 3. παιδία των οποίων ο πατήρ δεν δύναται ν’ αναλάβη την συντήρησιν λόγω…».  Η συγκεκριμένη ρύθμιση εισάγει διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων γεγονός που αντίκειται τόσο στην ελληνική όσο και τη κοινοτική νομοθεσία.  Η ρύθμιση αυτή απηχεί το προϋπάρχον οικογενειακό δίκαιο το οποίο διαφοροποιούσε τις γονικές ευθύνες και αρμοδιότητες μεταξύ πατέρα και μητέρας και όπου ο πατέρας υπερτερούσε σε γονική και πραγματική ευθύνη έναντι της μητέρας.  Με δεδομένο ότι πολλές διατάξεις του οικογενειακού δικαίου έχουν τροποποιηθεί και από το 1984 προβλέπεται με νόμο η άσκηση της γονικής μέριμνας και από τους δύο γονείς, προβληματίζει η εφαρμογή προνοιακών διατάξεων όπου η οικονομική ενίσχυση προσδιορίζεται αποκλειστικά από την έλλειψη του πατέρα.  Πέραν τούτου όμως, στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, ομάδα-στόχος είναι τα παιδιά και όχι οι γονείς.  Κατά συνέπεια, το φύλο του γονέα δεν θα πρέπει να έχει σημασία για την εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος.

 Στο εδάφιο 4 συμπεριλαμβάνονται τα «εξώγαμα και έκθετα» παιδιά.  Η διατύπωση αυτή είναι αναχρονιστική και εμπεριέχει αρνητική κρίση.  Αποκλείει επίσης μονογονεϊκές οικογένειες όπου ο μόνος-γονέας είναι ο πατέρας.  

                                                                                     ΔΣ ΓΟΝ.ΙΣ.


Το παρών κείμενο της Κας Αραβανή αναρτάται στο ιστότοπο του ΓΟΝ.ΙΣ. με την σύμφωνη γνώμη του ΔΣ ΓΟΝ.ΙΣ σήμερα 25/6/2014